Pamiętacie jeszcze akcję #metoo? Tę falę kobiecych opowieści o świecie, w którym musimy przypominać, że jesteśmy ludźmi, którym należy się szacunek. O świecie, w którym zapomina się, że mamy swoje granice, uczucia, których nikt nie ma prawa naruszać.
Akcja zakończyła się kilka miesięcy temu, a ja nie spodziewałam się, że tak szybko znowu będę miała opowieść z cyklu #metoo. Czytaj dalej Czy każdy żart to tylko żart? – #metoo
Jest sierpień. Bociany zbierają się do lotu – spakowały już ostatnie walizki. A może to ja się zbieram? Spakowałam się. Zatrzasnęłam za sobą drzwi. Zbiegłam po schodach. A może to ona? W mojej sukience. Z moją walizką. Złapała taksówkę. Odjechała.
– Czy wie pani, gdzie można kupić bilet parkingowy? – Chłopak w czarnym T-shircie podszedł do niej, gdy zamykała drzwi samochodu.
– Tutaj? – Bezradnie się rozejrzała wokół siebie. – Nie wiem. W kiosku. W sklepie… Ale nie tutaj…
– Nie ma tu parkomatów?
Pomachała głową. Czytaj dalej Jak odnaleźć siebie “tu i teraz”?
Gdzieś myślami zatrzymałam się na upalnym lipcowym wieczorze na tarasie Centrum Zamenhofa. Po jednej stronie widownia – ludzie, którzy wiedzą, po co przyszli. Po drugiej – Czerwony Tulipan . A między nami oczekiwanie na coś pięknego.
Pomiędzy kolejnymi taktami muzyki padło zdanie: „Piękno ocali świat”. Właśnie to zdanie sprawiło, że ten koncert zapadł w mojej pamięci na dłużej.
Bo tak – to właśnie piękno ocali świat. Czytaj dalej Piękno ocali świat
Kiedy diabeł jest smutny, róża więdnie. Opadają jej płatki. Listki obwisają. Róża i demon płaczą razem.
Kiedy otworzysz książkę, wysypią się z niej drobinki kurzu. Spróbuj im się przyjrzeć. Zobaczysz, że to wcale nie kurz, a małe zasuszone diabełki. Ktoś o nich zapomniał, choć wcześniej szukał ich w płatkach róż. Zebrał je do kieszeni, a potem włożył do książki. Teraz nieco wyblakłe, wirują w powietrzu i tańczą jak na balu, który odwiedziła faustowska Małgorzata. Czytaj dalej Być czarownicą – fragment “Podróży”
